การคืนชีพให้กับ “แรดขน” ที่เริ่มตั้งแต่ 2015 ตอนนี้ถึงไหนกันแล้วนะ ?

การคืนชีพให้กับ “แรดขน” ที่เริ่มตั้งแต่ 2015 ตอนนี้ถึงไหนกันแล้วนะ ?

ย้อนกลับไปเมื่อปี 2015 ทีมนักสำรวจรัสเซียค้นพบ “ชาช่า” (Shasa) แรดขนที่ยังไม่ทราบเพศ อายุ 7 เดือน สัตว์ที่สูญพันธุ์ไปเมื่อ 10,000 ปีที่แล้ว ค้นพบ ณ ภูมิภาคไซบีเรีย ประเทศรัสเซีย ในชั้นดินเพอร์มาฟรอสท์ (permafrost – ชั้นดินที่มีความเย็นต่ำกว่าจุดเยือกแข็งจึงทำให้ดินบริเวณนั้นแข็งเป็นน้ำแข็งถาวร แต่ก็สามารถละลายได้เพราะแก๊ซเรือนกระจก)


ซึ่งก่อนจะนำเสนอถึงการคืนชีพ เรามาพูดถึงการค้นพบน่าสนใจนี้กันก่อนดีกว่า : โดยปกติ แรดขน ที่ถูกพบนั้น จะพบเพียงฟันหรือโครงกระดูกประปราย แต่การค้นพบ “ชาช่า” คือแรดขนตัวแรกที่ถูกแช่แข็งเกือบสมบูรณ์ทั้งตัว และเมื่อทำการตรวจสอบก็ทำให้ทราบว่า สีขนของแรดชนิดนี้จริง ๆ แล้ว “เป็นสีน้ำตาลบลอนด์อ่อน” ไม่ใช่ขนสีเทาเหมือนกับแรดในปัจจุบัน

อีกทั้งยังทำให้นักวิจัยทราบด้วยว่า “นี่คือแรดขนาดใหญ่ยักษ์” เนื่องจากแรดปัจจุบันกว่าจะมีขนาดเท่านี้ได้ (ความยาวลำตัว 1.5 เมตร สูง 90 เซนติเมตร) ก็ต้องมีอายุถึงสักประมาณ 18 เดือน นั่นเท่ากับว่า “แรดดึกดำบรรพ์ชนิดนี้มีขนาดใหญ่เป็น 1.5 เท่ากว่าแรดในปัจจุบันเลยทีเดียว”


เข้าเรื่องภารคืนชีพแรดขน : ต้องขอบอกเลยครับว่า แม้จะผ่านมา 5 ปีแล้ว แต่การสกัดเพื่อนำ DNA ออกจากร่างสัตว์ที่พบเพียงร่างเดียวนั้น เป็นงานที่ยากมาก ๆ ซึ่งหากได้ DNA ที่สมบูรณ์ การคืนชีพก็คงง่ายกว่านี้ เพราะจะทำให้นักวิจัยทราบได้ว่า แรดสายพันธุ์ใดในปัจจุบันที่มีความใกล้เคียงกับชาช่ามากที่สุด ? เพราะหากทราบแล้ว นักวิจัยก็จะใช้วิธีเดียวกันกับที่พวกเขากำลังพยายามคืนชีพให้กับ แมมมอธขนยาว (Woolly Mammoths)

นั่นคือ ใช้สเต็มเซลล์ของแมมมอธ (เซลล์ต้นกำเนิด) มาดัดแปลงเข้ากับยีนของช้างปัจจุบัน (ช้างเอเชียคือช้างที่มีจีโนมใกล้เคียงกับแมมมอธมากที่สุด) แล้วนำไปกระตุ้นให้กลายเป็นเซลล์ไข่ จากนั้นก็ฉีดกลับเข้าไปในช้างเอเชียเพื่อให้มันอุ้มท้อง (embryo) และรอให้มันเกิดออกมาเป็น “แมมโมแฟนต์” (Mammophant) ช้างลูกครึ่งเอเชียและแมมมอธ แม้วิธีนี้จะทำให้ไม่ได้ “แมมมอธ 100%” แต่ก็เป็นวิธีที่มีโอกาสสำเร็จมากที่สุดครับ

(อัพเดตล่าสุด 2019) อากิระ อิริทานิ นักวิจัยชาวญี่ปุ่น วัย 90 ปี ที่เลือกใช้วิธีข้างต้น ประสบความสำเร็จในขั้นตอนแรก นั่นคือสามารถชุบชีวิตเซลล์ของแมมมอธให้กลับมามีชีวิตได้อีกครั้ง ก่อนจะเคลื่อนย้ายไปยังเซลล์ไข่ของหนูเพื่อทดลองว่าจะสามารถเติบโตได้หรือไม่ ? แต่สุดท้ายขั้นตอนการแบ่งตัวก็ไม่เกิดขึ้น // ภายในเวลาไม่ถึง 3 นาที เซลล์ของแมมมอธก็หยุดทำงาน และแม้ว่าการทดลองนี้จะล้มเหลว แต่เราก็ผ่านด่านแรกมาได้แล้วครับ


สรุป : การคืนชีพของแรดขนนั้นยังไม่คืบหน้า ส่วนการคืนชีพของแมมมอธนั้น นักวิจัยขอเวลาอีก 5 ปี ซึ่งกล่าวแบบนี้มา 3 รอบแล้ว แต่เราก็ไม่กล้าว่าหรอก เพราะเข้าใจว่ามันยากจริง ๆ เป็นกำลังใจให้กับนักวิจัยทุกท่านครับ “Keep going, I’ll cheer you up.”

ทั้งนี้ แรดขน (Woolly rhinoceros) เป็นสัตว์ที่พบได้ทั่วไปในยุโรปและทางตอนเหนือของเอเชีย เคยมีชีวิตอยู่ในยุคไพลสโตซีน (ราว 1.6 ล้าน – 10,000 ปีก่อน) ลำตัวยาว 3.7 เมตร มี 2 นอ สามารถยาวได้ถึง 1.5 เมตร เป็นสัตว์ดุร้าย กินหญ้าเป็นอาหาร บ่อยครั้งมักพบภาพของพวกมันตามผนังถ้ำที่คนดึกดำบรรพ์วาดไว้ สูญพันธุ์จากการถูกล่า โรคระบาด และการสิ้นสุดของยุคน้ำแข็ง

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

“Nemo Point” (นี่ไม่ใช่จุดหาปลานีโม่) แต่มันคือจุดที่ห่างไกลผู้คนที่สุดในโลก !

รูปภาพ
“Nemo Point” (นี่ไม่ใช่จุดหาปลานีโม่) แต่มันคือจุดที่ห่างไกลผู้คนที่สุดในโลก ! “Nemo Point” (จุดนีโม่) คือบริเวณอ้างว้างกลางมหาสมุทรแปซิฟิค ในเขตซีกโลกใต้ ซึ่งห่างไกลจากแผ่นดินทุกด้านอย่างน้อย 2,700 กิโลเมตร และชื่อสุดโดดเด่นนี้ก็มาจากภาษาลาติน แปลว่า “No one” (ไร้คน) เพราะคงไม่มีคนทะลึ่งไปอยู่ในพื้นที่ปราศจากแผ่นดินแบบนี้แน่นอน ภาพท้องทะเลจริง ๆ ณ จุดนีโม่ เป็นการแข่งขัน The Ocean Race – เรือยอชต์รอบโลกโดยใช้เพียงพลังลม ซึ่งทีม Redbull และอีกหลาย ๆ ทีมก็แล่นเรือผ่านจุดนี้ด้วย และด้วยการที่มันห่างไกลแบบสุด ๆ จึงทำให้ถูกเลือกเป็น “สุสานอวกาศ” เพราะเคยมีการตั้งคำถามว่า “ถ้าสิ่งประดิษฐ์ขนาดยักษ์ของมนุษย์อย่าง ‘สถานีอวกาศนานาชาติ ISS’ เกิดตกสู่โลกและปลดประจำการล่ะ จะนำไปทิ้งที่ไหน ? คำตอบคือ ‘ก็ต้องทิ้งลงในจุดที่ไม่เป็นอันตรายต่อผู้คนที่สุดสิ ข้อมูลทุกอย่างจึงชี้ไปยัง ‘จุดนีโม่’ นี้นั่นเอง” ซึ่งนับตั้งแต่ปี 1971-2016 มียานอวกาศหรือดาวเทียมหมดอายุที่ใช้งานแล้ว ตกสู่ผิวโลกในบริเวณดังกล่าวมากกว่า 263 ลำ โดยวัตถุที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในสุสานแห่งนี้คือ สถานีอวกาศเมียร์ (Mir) ของรัสเซีย หนัก 120 ตั...
อ่านเพิ่มเติม